W podobieństwie o talentach występują trzej słudzy. Pierwsi dwaj wykazują się przedsiębiorczością i pracowitością – w rezultacie podwajają powierzony im majątek. Każdy z nich otrzymuje wspaniałą nagrodę: pochwałę, awans i udział w wiecznej radości. Ale ten trzeci, który majątek bezpiecznie przechowuje i zwraca w całości swojemu Panu, nie tylko, że nie otrzymuje żadnej nagrody, ale zostaje surowo zganiony przez Pana i ukarany. A talent, który przechowywał trafia do tego, który miał najwięcej. Wygląda na to, że Panu bardzo zależy na Jego majątku, czyli na ludziach, których powierzył swoim sługom. Gniewa się, gdy są zaniedbywani i przekazuje ich tym, którzy najskuteczniej mogą się o nich zatroszczyć.
Pytanie, które chcę postawić brzmi, dlaczego ten trzeci sługa tak strasznie zmarnował darowaną mu możliwość? Przecież jego zadanie było najmniejsze ze wszystkich trzech, a jednak i tego nie zrobił. Co zrobić, aby nie znaleźć się w miejscu złego sługi w dniu rozliczenia? Spróbujmy na to sobie odpowiedzieć.
Ten sługa ma ciekawą wymówkę: Panie! Wiedziałem o tobie, żeś człowiek twardy, że żniesz, gdzieś nie siał, i zbierasz, gdzieś nie rozsypywał. Bojąc się tedy, odszedłem i ukryłem talent twój w ziemi; oto masz, co twoje. (Mat. 25,24-25) Nie przypominam sobie żadnego miejsca w Piśmie, które potwierdzałoby pogląd złego sługi na temat jego Pana. On miał fałszywe wyobrażenie Boga. Trzymał się go przez całe życie i nic nie zrobił, aby je zweryfikować. Zatem pierwsza wskazówka: starajmy się usilnie i nieustannie wzrastać poznaniu Pana, aby w ten sposób rozprawić się z każdym fałszywym wyobrażeniem na Jego temat. Po drugie, ten sługa nic nie zrobił z powierzonym majątkiem, bo się bał – był sparaliżowany lękiem! Działanie, przedsiębiorczość zawsze oznacza ryzyko. Może się czasem nie udać. Można popełnić błąd. Ale jak nic nie robimy, to na pewno niczego nie osiągniemy, a to jest pewna porażka. Jeśli znamy naszego Pana i Jego miłość, to wiemy, że On nie gniewa się na tych, którzy w dobrej wierze popełniają błędy. W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi, nie jest doskonały w miłości. (I Jana 4,18) Nie pozwól, aby lęk przed Bożym gniewem paraliżował Cię z służbie! Wystarczy, jeśli będzie paraliżował grzeszne postępki.
To tylko spekulacja, ale wyobrażam sobie, że to może być człowiek, który użala się nad sobą i swoim losem: „jestem najmniej zdolny ze wszystkich, właściwie czuję się odrzucony, skrzywdzony itp.” Użalanie się nad sobą nigdy nikomu w niczym nie pomogło.
Wreszcie Pan mówi do tego sługi: Sługo zły i leniwy! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypywałem. Powinieneś był więc dać pieniądze moje bankierom, a ja po powrocie odebrałbym, co moje, z zyskiem. (Mat. 25,26-27) Czyli nawet jeśli się bałeś, aby samemu cokolwiek zrobić, mogłeś oddać powierzonych ci ludzi innym sługom. Ale nawet tego, ten zły sługa nie zrobił, bo… mu się nie chciało – był leniwy!
Zatem mądrą rzeczą jest wziąć przykład z pierwszego sługi, o którym czytamy, że wziął pięć talentów, zaraz poszedł, obracał nimi (Mat. 25,16). Jeśli miałbyś wybierać pomiędzy pracoholizmem, a lenistwem, wybierz to pierwsze! Najgorsze, co może Ci wtedy grozić, to wypalenie się w służbie, konieczność korekty stylu życia po drodze. Ale to jest lepsze niż nagana i potępienie za lenistwo.
You may also like
